کافه بوداپست تفلیقی از تخیل سینماگر و طراحی معمارانه

کافه‌نوشت: کافه بوداپست توانست با تلفیق عناصر طراحی نامتعارف و رنگ‌های جذاب جایزه طراحی Bar Design Awards Restaurant را از آن خود کند. انتخاب‌کنندگان فضای داخلی این کافه ۹۴ متر مربعی را خیال‌انگیز و خاطره‌انگیز توصیف کرده‌اند.
این کافه با الهام از سبک فیلمساز مشهور وس اندرسون در کارلتون،حومه دانشجویی شهر ملبورن، طراحی و اجرا شد. فیلم‌های وس ​​اندرسون به دلیل ویژگی‌های به‌یادماندنی و جادویی‌شان، طرفداران پروپاقرصی میان هنردوستان دارند. این کارگردان به خاطر تقارن، جزئیات بی‌عیب و نقص و پرسپکتیوهای تک‌نقطه‌ای، خلق جهان‌های مسحورکننده از طریق صحنه‌های خیال‌انگیز، رنگ‌های مسحورکننده و احساسات نوستالژیک مشهور است.

ژان پیر بیاسول معمار کافه بوداپست می گوید “با مطالعه سبک او برای کافه بوداپست در چنگدو، ما تجربه طراحی کافه ملبورن را تکامل بخشیدیم. با توجه به اشتیاقمان به هنر انتزاعی مدرن، طراحی و مهمان‌نوازی، از طریق کاوش در فرم، عملکرد و رنگ، یک تجربه غوطه‌ورکننده مانند گالری ایجاد کردیم”.

معماری همواره نزدیک ترین خویشاوند سینما بوده است، تعاملی میان فرم و رنگ و نور برای مکاشفه‌ای در مکان و زمان و فضا. مفهوم فضا در معماری مبتنی بر بعد زمان است، به عبارتی با حرکت در زمان و مکان سلسله مراتب فضایی نمایان می‌شود، از این رو فضا در معماری همانند سینما دارای روایت است. خلق صحنه‌های پیاپی با رعایت هارمونی، ریتم، ترکیب‌بندی و … که در مواجهه با آنها پرسپکتیوها تغییر می‌کنند ، زوایا می‌چرخند و مقیاس‌ها تغییر می‌کنند و در نهایت عمق می‌یابند. هر دو هنر دارای اصول مشترکی برای ادراک فضا و برانگیختن احساسات هستند.

این رویکرد مشابه و جسورانه‌ نسبت به عناصر طراحی، در حالی که همچنان فضا تا نهایت ظرفیت آن بهینه باشد، به خوبی در طراحی کافه بوداپست به نمایش درآمده است. صندلی‌های نیمکتی منحنی از جلوی کافه در زیر یک حجم دو طبقه عبور می‌کنند. یک میز بار عمومی در مرکز فضا قرار گرفته است و یک طاق تونلی در پشت کافه، علارغم اینکه نگاه مهمانان را بیشتر به فضا جلب می‌کند، پیشخوان اصلی را قاب می‌کند و به فضا بعد می دهد. یک راه‌ پله نمادین به سبک اندرسن از دیوار کناری کافه بالا می‌رود و سپس به طرز مرموزی از قاب ناپدید می‌شود. در دیوار روبرو، این اثر خیال‌انگیزِ ترومپ-لوئیل* توسط یک راه ‌پله دیگر که در یک فرورفتگی قوسی قرار دارد، تکرار می‌شود و مشتریان را تشویق می‌کند تا با طراحی درگیر شوند.

رویکرد مینیمال در طراحی فرم باعث شده تأثیر رنگ به حداکثر برسد. پالت رنگی خاکی طبیعی، گرما، بافت و شخصیت را به نمایش می‌گذارد، در حالی که همچنان با نمای صورتی رنگ هتل بزرگ بوداپست اندرسون مطابقت دارد. بهره‌گیری از یک پالت رنگی و بازی با عمق رنگ‌ها کمک کرده تا عناصر خیالی برجسته شوند و حس منحصر به فردی از دوبعدی بودن ایجاد شود. رنگ‌های روشن‌تر، مانند شن(زرد مایل به قرمز) و بژ، در پیش‌زمینه‌ها و رنگ‌های تیره‌تر، مانند سفالی و نارنجی کم‌رنگ، در پس‌زمینه‌ها قرار دارند که بعد های خیالی را تقویت می کنند. نیمکت‌های روکش شده با رنگ قرمز زنگاری، عمق رنگ بیشتری را به فضا اضافه می‌کنند، در حالی که لوله‌های جلوی پیشخوان دارای بافت و کنتراست هستند.

با اینکه کافه‌های بوداپست در چنگدو و ملبورن از یک نوع هستند ولی کافه ملبورن، تکاملی بالغ یافته و پیچیده است. این کافه جدید با پالت رنگی غنی‌تر و طراحی جسورانه‌تر، برای مخاطبینش جاودانه و امروزی است و در عین حال فضایی آرام و دلنشین و تجربه‌ای خاص و سینمایی را ارائه می‌دهد. کافه بوداپست ملبورن مکانی جذاب با طراحی نبوغ آمیز است که تجربه ای خاص و بی نظیر را برای مشتریانش فراهم می کند، چیزی شبیه به خیال که در عین حال قابلیت استفاده از تاثیر هنرهای متجانس بر یکدیگر را به شدت عیان می‌کند.

  *(ترومپ- لوئیل: سبکی در نقاشی که با ایجاد توهم نوری فرم های سه بعدی به تصویر می کشد)