بیانیه‌ای در دل متروی نیویورک با طعم قهوه

کافه‌نوشت: کافه وویجر اسپرسو درایستگاه مترو خیابان فولتون، در منطقه اقتصادی منهتن افتتاح شد. هدف خلق یک مدل  تازه خرده فروشی در یک مکان غیرمعمول زیرزمینی بود.

آنهم در منهتن که یکی از پر تراکم‌ترین و شلوغ ترین مناطق شهری جهان است و به عنوان یکی از برجسته ترین مراکز فعالیت‌های تجاری، مالی و فرهنگی شناخته می‌شود که ساختمان هایی مثل Flatiron، Oculus سازمان ملل متحد، بازار بورس نیویورک و … را در خود جای داده است. تراکم بالای ساختمان‌ها و شبکه حمل‌ونقل، با الگوی توسعه‌ای که از سال ۱۸۱۱ با شبکه‌ای از خیابان‌ها و ساختمان‌های بلوک مستطیلی آغاز شد، از این منطقه یک نمونه طراحی شهری مدرن ساخته که هویت‌اش بازتابی از روح آوانگارد (کیفیت جنبشی پیشرو که هنر مدرن را می سازد) فضا، تکنولوژی های نوین و نوآوری است.

وویجر اسپرسو، با تلفیق رویکرد هنری و علمی به قهوه، به عنوان یک گزینه‌ی جذاب برای عرصه‌ی غذاییِ غیر مترقی منطقه‌ی اقتصادی شناخته می‌شود که در تضاد با زیبایی‌شناسی هنرمندانه‌ی فرهنگ قهوه‌ی معاصر، طراحی متفاوت خود را با کانسپتی از یک فضاپیما به همین نام و بکارگیری پالت مواد نامعمول و مدرن به بهترین شکل ارائه کرده است.

آدام اسنو فرامپتون، مدیر Only If درباره رویکرد طراحی می گوید: “از همان ابتدا می‌دانستیم که می‌خواهیم از زبان کلیشه‌ای کاشی سفید، چوب بازیافتی و لامپ‌های ادیسونِ نمایان اجتناب کنیم. پالت متریالی که ما توسعه دادیم، ارزان اما آینده‌نگرانه است.”

دیوارها با تخته‌های رشته‌ای جهت ‌دار (OSB) که یک متریال مصنوعی مدرن و بی‌نیاز از قطع درختان بزرگ است، پوشیده شده‌اند که با استفاده از رنگ لعابی آلومینیومی تغییر شکل یافته‌اند. سطوح کار از سنگ مرمر سیاه روی پیشخوان تشکیل شده‌اند که با بافت دیوارها هماهنگ است و در بخش‌هایی از آلومینیوم سوراخ‌دار، مس و لاستیک سیاه استفاده شده است.

مصالح فقط تابعی از مفهوم اولیه طرح (فضاپیما) نیستند بلکه پاسخی مناسب برای روح منطقه اقتصادی منهتن محسوب می‌شوند.  طراحی این فضای کوچک بر اساس سازماندهی دو دایره است: یکی برای سرویس (ایستگاه باریستا) و دیگری برای نشستن (غار).

ایستگاه باریستا را می‌توان به عنوان یک حجم مثبت در نظر گرفت، در حالی که غار به عنوان یک حجم منفی که از دیوارهای اطراف کنده شده است در نظر گرفته می شود. این رویکرد هوشمندانه حاصل مواجهه حرفه‌ای طراحان با محدودیت‌هایی است که لوکیشن خاص پروژه به آنها تحمیل کرده است.

در طراحی این فضای کوچک، انبار و فضای پشتی ادغام شده‌اند تا دید به فروشگاه را در امتداد نمای شیشه‌ای آن تا محل عبور مترو به حداکثر برسد. فضای خلق شده علی‌رغم سطح اشغال کمی که دارد توانسته انواع مختلفی از چیدمان‌های اجتماعی را برای نشستن، از فردی تا جمعی، صمیمی تا خصوصی، ایجاد ‌کند و همچنین منظرهای متنوع خلق کند.

تیم طراحی در تعامل نزدیک با کارفرما، تجهیزات قهوه سفارشی را ادغام کرده و ارگونومی (دانش بکارگیری دانسته های علمی مرتبط با محیط های کاری و انسان) تهیه و سرو قهوه را بهبود بخشدند. آرون بارنارد، کارفرما و مالک وویجر اسپرسو، می گوید: “طراحی دایره‌ای شکل بار به دو باریستا اجازه می‌دهد تا به طور همزمان و یکپارچه از طریق دو نقطه فروش کار کنند. هر باریستا این امکان را دارد تا فرآیند آماده سازی  سفارش را از ابتدا تا انتها انجام می‌دهد. این امر به شخصی‌سازی بیشتر سرویس کمک می‌کند.

وویجر اسپرسو با طراحی منحصر به فرد خود، فرهنگ قهوه را در نیویورک از نو تعریف می‌کند و به شکلی جسورانه ساختارهای کلاسیک را کنار می‌زند تا در هماهنگی کامل با بستری که هویت اش با پویایی، سرعت و مدرنیته درآمیخته، همسو شود.

چه برای کسانی که در راه رفتن به محل کار، فنجان قهوه صبحگاهی خود را در خانه نمی‌خورند یا کسانی که خواهان بیرون کردن خستگی پایان روز کاری‌شان با نوشیدن فنجانی قهوه‌اند، این مکان دارای فضای نشیمن صمیمانه و زیبایی است که می‌توان در آن آسود، بی‌آنکه این احساس را در مخاطبش ایجاد کند که از دنیای بی‌وقفه منطقه اقتصادی فاصله گرفته است. وویجر اسپرسو با درک عمیق از نیازهای روحی مشتریانش همان آسایشی را فراهم می آورد که نیازمند آنند.