کافه‌ای که انباری متروک را به مکانی برای تعامل تبدیل کرد

کافه‌نوشت: کافه R ART جایی است که معماری هنرمندانه توانسته یک انبار متروکه را به فضایی صمیمی و هنری بدل کند. نمونه درخشان یک باززنده‌سازی فضاهای متروک و تلفیق آن با یک مفهوم مدرن به نام کافه در یک شهر پر رفت و آمد در استان آیچی ژاپن.

احیا کردن مکانی که تقریبا بدون استفاده رها شده، نخستین گام معمارانه در خلق فضایی است که زیبایی و پویایی را جایگزین زشتی و مرگ کرده. بدون شک تبعات چنین مکان هایی فقط در نازیبا کردن چهره شهر و محله خلاصه نمی شوند و سویه های تاریک تری هم دارند، از جنبه های بهداشت و سلامت تا بدل شدن به مکانی برای جرم و جنایت.

مسئله مهم در بازآفرینی یک فضای معماری، بهره برداری از حداکثر ظرفیت های موجود می باشد که در خلق کافه آر آرت به بهترین شکل رعایت شده است. انتخاب هوشمندانه مصالح مصرفی از جنس برنج و مس، در مواجهه با ماهیت و کیفیت فضای اولیه که ترکیبی از پروفیل های مختلف، ورق و بتن اکسپوز است، به بهترین شکل فضا را برای تغییر تدریجی بافت ها و احساسات شان بر اساس عملکرد جدید فراهم آورده است.

ورودی با ارتفاع ۵  و عرض ۳.۵ متر به خوبی تعریف و شاخص شده است. بیش از ۷۵ درصد آن به فضای شفاف جهت نوردهی اختصاص یافته که با توجه به کاربری اولیه (فاقد نور بودن انبار) ضرورت داشته و بازشو در رعایت کامل اصل مردم واری در معماری، درون آن تعبیه شده. استفاده از پروفیل H و شیشه همراه با بازشویی از جنس مس،  ترکیب موفقی از سنت و مدرنیته خلق کرده که در همان اولین مواجهه با بنا روایتی ازهویت بازسازی شده آن را ارائه می دهد.

در حجم بزرگ داخلی انبار(سطح اشغالی معادل ۱۵۶ مترمربع) ، فضاسازی با سر هم کردن قاب هایی از جنس پروفیل قوطی ۵۰ در ۵۰ میلیمتری، علاوه بر تعریف فضاهای نشیمن، آشپزخانه، پیشخوان و … حسی از ثبات، آرامش و صمیمیت ایجاد کرده است.روایتی که در ورودی آغاز شده در فضای داخلی توسعه می یابد. بتن نمایان کف، ورق های گالوانیزه سقف و پروفیل های سازه داستان گذشته را می گویند در حالیکه شبکه کابلی سقف، ورق های مس و برنج و یونیت‌های (ابعاد کلی یک موضوع که جزئیات درآن قرار می گیرند) شبکه بندی قصه تولد دوباره ساختمان را می‌سازند. روایتی کاملا هماهنگ و تراز که با انتقال احساس تعادل، مخاطبین اش را به آرامش و امنیت دعوت می‌کند.

ترکیب های خلاقانه از مولفه های سنتی و مدرن در نوع خود نبوغ آمیزند و تنوع و جذابیت زیادی برای علاقه مندان به هنر ایجاد کرده اند، طوریکه این مکان را فراتر از محلی برای صرف قهوه و به اثری هنری بدل کرده. همین رویکرد، ظرفیت خوبی در جذب هنرمندان و دوستاران هنر برای وقت گزرانی  در این مکان ایجاد کرده است.

یک دستگاه رُست (برشته کاری) قهوه با قرارگیری روی یک سکو بعلاوه عملکردش نقش عنصری دکوراتیو را در هارمونی با سایر فضاها ایفا می کند که توسط یک میز پیشخوان نیم دایره احاطه شده و برای مشتریانی که این بخش را برای نشستن انتخاب می کنند روایت دیگری می آفریند، خرده داستانی که شرح سفر هر دانه قهوه را از مزرعه ی تولید کننده اش آغاز می کند و این فرصت را به مشتری می دهد تا یک پایان بندی دلخواه را با تعامل باریستا رقم بزند و نقش خودش را در خلق طعم قهوه اش ایفا کند.

فرم پیشخوان و محوریت دستگاه رست قهوه، فضایی برای آغاز گفتگو با غریبه ها ساخته اند، نیازی که در طراحی فضاهایی عمومی، ضروری است ولی خلق آن چندان راحت نیست. چیدمان بقیه فضا هم به این کیفیت کمک کرده. بخش‌بندی ، گروه‌ها همنشین کوچک ساخته اند که اشتیاق تعامل با دیگران را بالا می برد، بدون اینکه حس ناامنی ایجاد کنند که شاید بخش زیادی از آن را انتخاب هوشمندانه فرم صندلی ها رقم زده، که با در برگرفتن بدن در عین راحتی و داشتن اندازه مناسب، حس آسایش و امنیت را ایجاد می کند.

نورپردازی گرم که در برخورد با صفحات مسی و برنجی بیشتر هم تقویت می شوند انتخابی هوشمندانه برای تلطیف اثر حسی عناصری مثل بتن و فلز می باشد که غالبا احساسی سرد و صلب را تقویت می کنند، جریان نور گرم و بازتاب آن  کمک کرده بکارگیری این مصالح در مقیاس های بزرگ روح مکان را تحت شعاع قرار ندهد و بدون آنکه نیاز به دست بردن در خلوص و ذات آنها باشد، حسی صمیمی و مطبوع ایجاد می کند که به تمایل بیشتر برای ماندن در محیط می انجامد.

معماری کافه هنر آر توانسته قصه گویی صمیمی باشد که نه تنها مخاطبش را مشتاق به خوانش خود می کند که ذوق و خلاقیت افراد را برای کاوش و حتی آفرینش آثار هنری نیز تقویت می کند. فضایی که ترکیب موفق تضادهایش اعتماد می آفریند و مشتریانش را ترغیب به گفتمان و برقراری ارتباط با آدم های جدید می کند.  و البته دفتر معماری که به زیبایی از پس مسئولیت معمارانه اش در قبال حفظ یک ساختمان و تبدیل آن به محیطی زنده و پویا برآمده.